علل پریتونیت | علائم پریتونیت | تشخیص پریتونیت | درمان پریتونیت | عوارض پریتونیت | پیشگیری از پریتونیت
پریتونیت یک التهاب صفاقی است که یک لایه نازک از بافت می باشد که قسمت های داخلی شکم و بیشتر اعضای بدن را پوشانده است. این التهاب معمولا به دلیل عفونت قارچی یا باکتریایی است. پریتونیت در اثر آسیب شکمی ، وضعیت های پزشکی یا وسیله درمانی مانند سوند یا لوله های تغذیه ایجاد می شود. در صورت عدم درمان پریتونیت ، عفونت به درون خون و بدن پخش می شود و باعث عوارض جدی از جمله مرگ می شود.
پریتونیت یک بیماری جدی است و می بایست سریعا درمان شود. برای درمان پریتونیت آنتی بیوتیک به صورت وریدی برای درمان عفونت آن مورد نیاز است. در بعضی موارد جراحی برای از بین بردن بافت آلوده ضروری است.
دو نوع پریتونیت وجود دارد پریتونیت اولیه که عفونت در ناحیه صفاقی ایجاد می شود .نارسایی های کلیه یا کبد می تواند باعث این بیماری شود. افراد دیالیز در نارسایی های کلیوی نیز در معرض این خطر هستند.
پریتونیت ثانویه زمانی که آسیب یا عفونت در حفره شکمی ایجاد شود و عفونت را به داخل صفاق منتقل می کنند. این عفونت معمولا از طریق دستگاه گوارش پخش می شود. علت ایجاد پریتونیت ثانویه زخم یا جراحت شکمی ، زخم معده ، سوراخ شدن روده بزرگ دیورتیکولیت ، التهاب لوزالمعده ، سیروز کبد بیماری کرون ، عفونت کیسه صفرا است.
علائم پریتونیت به نوع عفونت متفاوت است. از اولین علائم پریتونیت کاهش اشتها ، تهوع و یک درد در شکم است که به سرعت به درد مداوم و شدید شکم تبدیل می شود و با هر حرکت بدتر می شود. علائم شایع پریتونیت شامل موارد زیر است:
اگر علائم پریتونیت دارید ، سریعا به پزشک مراجعه کنید. تاخیر در درمان شما می تواند زندگی شما را در معرض خطر قرار دهد. برای تشخیص پزش تاریخچه پزشکی را سوال می کند و معاینه کامل جسمانی را انجام می دهد. این کار شامل لمس یا فشار دادن روی شکم است که نقاط درد آور را مشخص کند.
برای تشخیص دقیق تر چند آزمایش می بایست انجام دهید.
آزمایش خون CBC برای شمارش کامل خون ، که تعداد گلبول های سفید خون شما را اندازه گیری کند.تعداد بالای WBC معمولاً نشانگر التهاب یا عفونت است. کشت خون می تواند به شناسایی باکتری عامل عفونت و یا التهاب کمک کند.
تست های تصویربرداری مانند اسکن CT و اشعه X که می توانند هرگونه سوراخ شدن و سوراخ هایی را در محیط حفره دهد.
اولین قدم در درمان پریتونیت مشخص کردن علت اصلی می باشد. درمان معمولا شامل آنتی بیوتیک ها برای مبارزه با عفونت و داروهای ضد درد و مسکن است.
اگر مبتلا به پریتونیت شدید ، در بیمارستان بستری خواهید شد. به طور معمول بلافاصله شروع به دریافت آنتی بیوتیک های داخل وریدی یا داروهای ضد قارچ برای درمان عفونت خواهید شد.اگر نارسایی اندام ناشی از عفونت به عنوان عارضه عفونت ایجاد شود ، درمان های حمایتی اضافی ضروری خواهد بود. این درمان های حمایتی شامل مایعات داخل وریدی ، داروهایی برای حفظ فشار خون و پشتیبانی تغذیه ای است.
اگر مبتلا به صفاقی همراه با دیالیز صفاقی هستید ، ممکن است داروهایی را دریافت کنید که به طور مستقیم به بافت صفاقی تزریق می شوند. تا زمانی که پریتونیت درمان نشود میبایست از روش دیگری برای دیالیز مانند همودیالیز استفاده شود.
در بسیاری از موارد ، جراحی اورژانسی لازم است و به خصوص اگر پریتونیت به دلیل شرایطی مانند آپاندیسیت ، زخم معده یا دیورتیکولیت ایجاد شده باشد. در جراحی بافت های عفونی برداشته می شوند.
برای افراد مبتلا به سیروز و آسیت، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از پریتونیت تجویز کند. اگر دیالیز صفاقی استفاده می کنید می توان با رعایت این نکات خطر ابتلا به پریتونیت را کاهش دهید.
اگر به موقع درمان نشود ، عفونت ممکن است وارد جریان خون شما شود و باعث ایجاد شوک و آسیب به اعضای دیگر شما شود. این عوارض می تواند کشنده باشد.
